ทดสอบครั้งที่ 1

ทดสอบส่งงานครั้งที่1 ที่นี่

สมุนไพรรักษาโรคแผลในกระเพาะอาหารและลำไส้

สมุนไพรรักษาโรคแผลในกระเพาะอาหารและลำไส้
สาเหตุ ของโรคดังกล่าวยังไม่ชัดเจน ปกติจะมีสารเมือก (mucin) หลั่งออกจากต่อมในส่วนล่างของหลอดอาหาร กระเพาะอาหารและส่วนบนของลำไส้เล็ก เพื่อป้องกันเยื่อบุกระเพาะจากฤทธิ์กัดของน้ำย่อยที่เป็นกรดอย่างแรง แต่มีปัจจัยบางอย่างที่คาดว่าจะทำให้เยื่อบุกระเพาะอาหารอ่อนแอลง เกิดการอักเสบและเป็นแผลได้ง่าย เช่น ภาวะขาดอาหาร ภาวะเครียด พักผ่อนไม่เพียงพอ รับประทานยาหรือสารบางชนิดที่กัดกระเพาะ สูบบุหรี่จัด ดื่มกาแฟที่มีคาเฟอีนมากหรือเนื่องจากกรรมพันธุ์
อาการระยะแรก คือ ปวดท้องบริเวณลิ้นปี่ อาจมีความรู้สึกอิ่มแน่นหรือหิวร่วมด้วย แผลในกระเพาะอาหารมักปวดท้องหลังอาหารประมาณ 1-ชั่วโมงครึ่ง ส่วนแผลในลำไส้มักปวดท้องหลังอาหารประมาณ 2-4 ชั่วโมง และช่วงดึกหลังเที่ยงคืนด้วย การรักษาจะไม่หายขาด ผู้ป่วยจะต้องดูแลตนเองคล้ายกับผู้ป่วยท้องอืด ท้องเฟ้อ ระยะที่ปวดท้องควรดื่มนมถั่วเหลืองทุก 3-4 ชั่วโมงพร้อมทั้งใช้สมุนไพรที่แนะนำ รับประทานอาหารอ่อน ทานอาหารครั้งละน้อยๆ แต่ทานบ่อยๆ งดอาหารรสจัดและสิ่งต้องห้ามข้างต้น และหาทางคลายเครียดด้วย จะมีสมุนไพรที่ช่วยรักษาเยื่อบุทางเดินอาหารให้แข็งแรงขึ้น และควรใช้สมุนไพรขับลมร่วมด้วย
กล้วยน้ำว้ารับประทานผลดิบสดครั้งละครึ่ง ถึง 1 ผล อาจใช้ผลดิบหั่นบางๆตากแห้ง บดเป็นผงชงน้ำดื่ม ใช้ผงยาเท่ากับครึ่งถึง 1 ผล ข้อควรระวัง อาจมีอาการท้องอืดหลังรับประทานยานี้ แก้ได้โดยดื่มน้ำต้มขิงหรือสมุนไพรขับลมอื่นๆขมิ้นชันผงขมิ้นครั้งละ 500 มิลลิกรัม วันละ 3-4 ครั้ง หลังอาหารและก่อนนอนหรือปั้นเป็นลูกกลอนขนาดปลายนิ้วก้อย รับประทานครั้งละ 2 เม็ด

คำว่ารักเป็นมากกว่าคำพูดใดๆ

คำว่ารักเป็นมากกว่าคำพูดใดๆ
......... เค้าว่าเรื่อง "ความรัก" ไม่มีคำว่าถูกและผิด คุณไม่ผิดที่ไปรักเค้าคนนั้น และเค้าเองก้อคงไม่ผิดที่ไม่ได้รักคุณ ในทางตรงข้าม คุณไม่ผิดที่ไม่ได้รักเค้าคนนั้น และเค้าก้อไม่ผิดที่มารักคุณเช่นกัน .........การห้ามใจไม่ให้รักนั้นยากนัก แต่คงเทียบไม่ได้กับการห้ามใจให้ลืมรักเพราะย่อมยากกว่า คุณอาจทำได้เมื่อมีใครอีกคนก้าวเข้ามาในชีวิตคุณ แต่มันคงไม่ง่าย ถ้าคุณต้องหักใจให้ลืมในขณะที่คุณอยู่คนเดียว ..........เค้าว่าการชนะใจตัวเองนั้นอาจดีและมีค่าที่สุด แต่ในเรื่องความรัก การชนะใจคนที่เรารักนั้นอาจย่อมมีค่ากว่า แต่มันอาจมีค่ากว่านั้น ถ้าคุณสามารถชนะใจตัวเองที่จะปฏิเสธกับความรักที่ย้อนมาหาคุณ และมันอาจมีค่าที่สุด ถ้าคุณยอมที่จะ "แพ้" ใจตัวเองเพื่อจะกลับไปหาความรักนั้น ...........ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน แต่อย่าลืมว่าบนโลกไม่ได้มีแค่เค้าทั้งคู่ อย่าโกรธเค้าที่ต้องปฏิเสธรักจากคุณ ด้วยเหตุผลว่าเราเข้ากันไม่ได้ ด้วยเหตุผลว่าสังคมเราต่างกัน ด้วยเหตุผลว่าเค้ายังรักคุณอยู่ ด้วยเหตุผลว่าเค้ารักคนอื่นที่มีค่าพอกับคุณ ............วิทยาศาสตร์อาจต้องการเหตุผล แต่เรื่องความรักย่อมไม่ต้องการเหตุผลใดใด คนดีอาจรักกับคนเลว จงอย่าโทษเค้าว่าเค้ารักคนผิด จงอย่าโทษเค้าว่าเค้ารักคนที่ไม่เอาไหน และจงอย่าโทษตัวเองว่าเรารักคนที่ไม่ดี เพราะสิ่งที่คุณทำนั้นถูกต้องแล้ว จงเชื่อในสายตาของตัวเอง จงเชื่อประตูหัวใจอันมีค่าที่เลือกจะเปิดรับเค้าคนนั้น ............แม้ใครจะพูดว่าคู่ของเราเป็นคนไม่ดี แต่ในแง่ของความรัก คุณทั้งสองเป็นคนดีของกันและกัน อย่าโกรธเค้าที่บางครั้งเค้ายอมเป็นคนตาบอด อย่าโกรธเค้าที่บางครั้งเค้ายอมเป็นคนหูหนวก บางครั้งการไม่เห็นและไม่ได้ยิน เพื่อรักษาและถนอมความรักเอาไว้ ก็อาจเป็นสิ่งที่ดีที่สุด .............นิยามความรักแต่ละคนย่อมต่างกัน ไม่แปลกที่บางคู่อาจทะเลาะกันทั้งวัน ไม่แปลกที่บางคู่อาจหวานให้แก่กันได้ทั้งวัน และไม่แปลกที่บางคู่ต่างเฉยชาต่อกัน และก้อคงไม่แปลกเลยที่บางคู่อาจต่างกันราวฟ้ากับดิน เพราะบางครั้งความรักคือ การเติมเต็ม แต่บางครั้งความรักอาจคือ การเสียสละ และการแบ่งปัน บางคนความรักอาจเป็น การดูแลและปกป้อง อย่าไปคิดว่าทำไมคู่เราถึงไม่เหมือนคู่ของใครเค้า อย่าไปคิดว่าคู่เราแปลกหรือเปล่า อย่าไปสนใจว่าเราควรเปลี่ยนแปลงอะไรมั๊ย ถ้าจะเปลี่ยน ขอให้เพื่อรักมิใช่เพื่อเลิกรัก

ความรัก ความจริงใจ ความประทับใจ ความผูกพัน

ความรัก ความจริงใจ ความประทับใจ ความผูกพัน
กาล ครั้งหนึ่ง...มีเด็กชายคนหนึ่งที่ชื่อว่า 'ความรัก' ความรักไม่รู้ว่าเขาเกิดขึ้นมาได้อย่างไร เขาไม่เคยเห็นผู้ให้กำเนิด 'ความรัก' เกิดมาท่ามกลางความมืดมนและว่างเปล่า... ความรักเฝ้าตามหาอะไรบางอย่างที่ทำให้ตัวเขารู้สึกไม่เหน็บหนาวเขาอ้างว้าง เขาสับสน เขาอยู่คนเดียวมานานเกินพอ... ...เขารู้สึกว่าอะไรยังขาดหายไปความรักเริ่มออกเดินทางบนถนนสายที่ไม่มีจุด เริ่มต้น... ถนนสายนี้ทอดยาวไกลไปในความมืดมิด...และดูท่าไม่มีที่สิ้นสุด ความรักเริ่มท้อใจ...เมื่อไหร่เขาจะเจอเพื่อนร่วมทางเสียที...แสงสว่างเล็กๆ กระพริบพราวท่ามกลางความมืดรอบกาย แล้วหายไป...ความรักดีใจมาก ในที่สุดก็มีแสงสว่างจุดขึ้นมาแล้ว เขาเดินเข้าใกล้...และพบกับใครคนหนึ่งที่นั่งกอดเข่าอยู่เดียวดาย ...เธอคนนั้นคือ 'ความจริงใจ'...ความจริงใจบอกกับความรักว่าเธอถูกสั่งให้มาเฝ้ารอใครสักคน ...เธอนั่งอยู่ตรงนี้นานแล้ว...นานจนแทบจะหมดหวัง... เธอเห็นแสงสว่างอยู่ไกลๆ...และความรักก็เข้ามาหาเธอ ทั้งสองส่งยิ้มให้กัน...ไม่ต้องให้มีใครบอกเขาก็รู้ พวกเขาทั้งคู่ต้องก้าวไปด้วยกัน... ความรักส่งมือให้ความจริงใจจับเอาไว้ แล้วพวกเขาก็เริ่มก้าวเดิน...ก้าวที่ทั้งสองเดินไปค่อยๆย่างอย่างช้าๆ...ไม่ รีบร้อน อาจจะมีมรสุมพัดกระหน่ำเข้ามาบ้างแต่มือที่จับกันเอาไว้ไม่เคยปล่อย... ผ่านลมที่โหมกระหน่ำผ่านความมืดและความเหน็บหนาว... ผ่านหลายๆสิ่งมาด้วยกันและแล้วก็มีเด็กน้อยๆสองคนจูงมือกันเข้ามา...เด็ก น้อยคนหนึ่งที่ดูบอบบางและอ่อนแอราวกับจะล้มลงได้ทุกเมื่อ แต่อีกคนกลับดูเข้มแข็ง...และคอยปกป้องอีกคนเสมอพวกเขาแนะนำตัวว่าเขาคือ 'ความประทับใจ' และ 'ความผูกพัน'ความรักและความจริงใจอุ้มเด็กทั้งสองมาแล้วร่วมเดินบนเส้นทางไป ด้วยกัน...เส้นทางที่เคยมืดสนิทเริ่มมีแสงจางๆส่องรำไร... ถนนสายที่ดูยาวไกลไม่สิ้นสุด ตอนนี้กลับเห็นปลายทางสว่างริบหรี่......ในใจของพวกเขาเกิดความหวัง...เส้น ทางที่พวกเขารอคอยใกล้เข้ามาถึงแล้ว แต่แล้ว! ก็มีเงาทะมึนมาทาบทับ เงาปีศาจสองตัวโอบล้อมพวกเขาเอาไว้ เจ้าปีศาจแนะนำตัวเองว่ามันคือ 'ความแตกร้าว' และ 'ความเศร้า'...พวกมันต้องการจะจับความรักไป...เด็กน้อยที่ชื่อความประทับใจ ร้องไห้จ้า มันกลัวเหลือเกิน ยิ่งร้องไห้ ร่างบอบบางนั้นยิ่งจางลงราวกับจะสลายไป...ความผูกพันโผเข้ากอดความประทับใจ แน่น... เขาค่อยๆปลอบจนความประทับใจหยุดสะอื้น... ร่างกายของเด็กน้อยนั้นกลับมามีรูปร่างดังเดิม...ในขณะที่ปีศาจทั้งสองตนมี สีหน้าตื่นกลัว...ร่างของมันเองที่กำลังสลายไปช้าๆความรักกับความจริงใจเห็น ดังนั้นจึงกอดเด็กน้อยทั้งสองแน่น ร่างทั้งสี่กอดกันกลมเกลียวเป็นหนึ่งเดียว ความแตกร้าวและความเศร้ากรีดร้อง......แล้วมันก็สลายไป ทั้งสี่ส่งยิ้มให้กัน...พวกเขาทำสำเร็จแล้ว! ทันใดนั้นเอง... แสงสว่างก็แยงจ้าไปทั่ว... ความรักรู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังลอยขึ้นช้าๆ... ความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วทุกอณู... เสียงปริศนาที่มีชื่อว่า 'ความสุข' ดังก้อง... "พวกเจ้าเข้าใจแล้วใช่ไหม? ว่าทำไมข้าถึงให้พวกเจ้ามาเดินทางร่วมกัน......นับตั้งแต่วันนี้ไป...พวก เจ้าจะรวมกันเป็นหนึ่งเดียว ข้าจะให้ชื่อของพวกเจ้าว่า 'ความสัมพันธ์' " ...ทั้งสี่ถูกรวมเป็นคนใหม่คนเดียวกัน...ร่างกายที่ดูแข็งแกร่งและมั่นคง กว่าเดิม...และพร้อมเผชิญกับทุกปัญหา...พวกเขาเข้าใจแล้วว่า...เขาเกิดมา ทำไม... มีความรัก ความจริงใจ จึงเกิดความประทับใจ แล้วกลายเป็นความผูกพัน บางครั้งอาจจะมีปัญหาบางอย่างที่ทำให้เกิดความแตกร้าวและความเศร้า อาจจะทำให้ความประทับใจลดน้อยลงแต่ความผูกพันก็ยังเหนี่ยวรั้งทุกอย่างเอา ไว้... ...แต่สุดท้าย ทุกอย่างจะผ่านไปได้ต้องมีพื้นฐานคือความรักและความจริงใจ... นี่แหล่ะค่ะ ความสัมพันธ์ของคนสองคน